اشعار بهروز جلیلوند

حیاط کوچکمان حوض داشت، ایوان داشت
"بهار بود و‌ تو بودی و عشق" جریان داشت

بهار بود و تو بودی و کوچه ای نمناک
چقدر چتر تو یادش بخیر، باران داشت

چقدر دست تو آن دست مهربان نجیب
برای پرسه ی شبهایمان خیابان داشت

اتاق من به تماشای جای خالی تو
برای طاقچه، آیینه داشت گلدان داشت

به شوق آمدنت بود و بغض رفتن تو
اگر که خنده ی من لحظه های گریان داشت

تو رفته بودی اما چراغ، روشن بود
اتاق کوچک قلبم هنوز مهمان داشت

تو رفته بودی و باران به شیشه می کوبید
چقدر عطر تو در جان خانه جریان داشت